สุลต่านแห่งเกอดะฮ์

สุลตาน มุซตาซีมุ บิลลาฮ์ อับดุล ฮาลิม มุอัซซัม ชาฮ์ อิบนี อัลมาร์ฮุม สุลตาน บาดิร ชาฮ์ และทรงได้รับราชาภิเษกในฐานะสุลต่างแห่งเกอดะฮ์ต่อจากพระราชบิดา สุลตาน บาดิร ชาฮ์ เมื่อวันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2501 ในฐานะสุลต่านแห่งเกอดะฮ์

การดำรงพระราชอิสริยยศ ยังดี เปอร์ตวน อากง

กรกฎาคม พ.ศ. 2513 เมื่อมีการแต่งตั้ง ยังดี เปอร์ตวน อากง ประมุขแห่งประเทศมาเลเซีย พระองค์ใหม่ ในฐานะที่ทรงเป็นสุลต่านแห่งเกอดะฮ์แล้ว ตามลำดับวาระการขึ้นครองราชย์ ทำให้ทรงเป็นสมเด็จพระราชาธิบดีแห่งมาเลเซียพระองค์ที่ 5 ต่อจากสุลตาน นาซีรุดดิน แห่งรัฐตรังกานูและเป็นพระมหากษัตริย์จนครบวาระสมัย 5 ปี

ธันวาคม พ.ศ. 2554 ทรงได้รับการบรมราชาภิเษกเป็นสมเด็จพระราชาธิบดีแห่งมาเลเซียพระองค์ที่ 14 อีกครั้ง ต่อจากสุลต่าน มีซาน ไซนัล อาบิดีน แห่งรัฐตรังกานู นับเป็นสุลต่านพระองค์แรก ที่ได้ดำรงพระราชอิสริยยศนี้ถึงสองครั้ง พระองค์นับเป็น ลำดับที่ 2 ของกษัตริย์ที่ครองราชสมบัติยาวนานที่สุดของโลกในปัจจุบัน โดยมีพระราชดำรัสในพิธีบรมราชาภิเษกตอนหนึ่งว่า

กษัตริย์ถือเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของปวงประชา และปวงประชาถือเป็นเสาค้ำจุนของกษัตริย์ หน้าที่สำคัญที่สุดของกษัตริย์คือจะต้องทำให้แผ่นดินไม่มีความชั่วร้ายและการทำลายล้าง ให้บังเกิดขึ้นแก่ปวงชนในประเทศ [1]— สมเด็จพระราชาธิบดี สุลต่าน ตวนกู อับดุล ฮาลิม